Wonderful opening of my most recent solo-exhibition at Gallery Deelen Art. The exhibition can be seen till the 5th of November.
A big thanks to Anne Bloemendaal for her fabulous speech (see below, in Dutch)
Image: Jaco van Lith
Beste Eli, Bastiaan, fotografieliefhebbers,
Ik ben vereerd dat ik hier deze bijzondere tentoonstelling Interrupted Dreams mag openen. Het is flauw terug te kijken, over hoe we elkaar leerden kennen en hoe ik het werk van Eli ontdekte. Dat was pril maar krachtig.
We kijken met deze tentoonstelling vooruit. We zien indrukwekkende beelden uit een wereld die we niet kennen maar die ons op puur menselijke emoties aanspreekt. Het gaat niet meer om de plek maar om de kwetsbare kracht die Eli in deze beelden laat zien. Het is een serie beelden die steeds weer uitnodigen om verder te kijken. Elk beeld geeft meerdere aanleidingen tot andere gedachten. Wat is nu wat je ziet, wat geeft het beeld je en wat neemt het van je. En nog een keer kijken laat je steeds meer zien. De selectie die Eli maakte uit al zijn werk voor deze tentoonstelling Interrupted dreams is minder rauw, minder rechtdoor zonder aan kracht in te boeten. Hij is uit de kunstpuberteit, zegt Eli. Een fase die hij omschrijft als het maken van harde statements, binnenkletteren, aanklagen door te openbaren. Ik ben bij dat deze fase voorbij is. Door de harde beelden in de media, zowel social als in de traditionele kanalen worden we laconiek, we hebben het al gezien. We hebben de gevolgen van geweld, armoede, corruptie allemaal al gezien. Onverbloemd dendert het binnen, steeds meer. Steeds heftiger. Steeds op andere plekken, overal worden de beelden gemaakt, of het nu in Syrië, Bangla Desh, in de Roemeense weeshuizen of dichterbij in de bovenwoningen in Spangen, Pendrecht of op de Hilledijk. Beeldredacteuren hebben een zwaar leven. Ik ben er van overtuigd of is het een stille hoop? dat de harde onverbloemde fotografie minder wordt, we zullen andere soorten beeld gaan zien. De verhalen moeten immers verteld worden. Daar zie ik een duidelijk aanvulling van kunst op de redactionele, journalistieke beelden. Eli heeft zo’n poëtische blik, hij ziet de kracht van het licht, de kracht van de mens en combineert dat op een indrukwekkende wijze met de kwetsbaarheid van het onderwerp. In de toekomst zal dat aanklagen, zichtbaar maken, openbaren niet minder worden in zijn werk. Het laten zien van de menselijke worstelingen die we allemaal kennen blijft zijn leidraad. Zoals we in deze expo zien, zoekt Eli minder de confrontatie, het wordt zachter zonder te verbloemen. De beelden geven meer houvast, meer richting, waardoor zijn werk minder vrijblijvend wordt. Het gaat voorbij het harde statement, de liefde voor het licht krijgt meer ruimte. De universele worsteling, de kracht en kwetsbaarheid die dromen aan de oppervlakte brengen krijgen meer ruimte in zijn werk. Niet hard, geen gevecht, geen vuist maar meer esthetiek. Of zoals Eli zegt, de esthetiek is een mooie sluiproute voor de boodschap. Dat klinkt veelbelovend, maakt nieuwsgierig, laat ons verlangen naar meer. Want in zijn kunstpubertijd heeft laten zien dat Eli wonderlijk kan spelen met licht, zwart en wit, dat hij de wereld op een andere manier laat zien EN we weten dat elke fotograaf beter wordt naarmate hij meer fotografeert. Eli, je blijft ons verrassen met bijzonder en heel herkenbaar eigen werk dat de wonderlijke kwetsbare kracht EN de krachtige kwetsbaarheid van de mens laat zien. Blijf dromen, leef je uit op die sluiproute van de esthetiek en blijf je verbazen over de wereld om ons heen.
Anne Bloemendaal, Rotterdam, 8th of October 201